Straatevangelisatie: Doen of beter van niet?

Straatevangelisatie, voor de één een prachtige ervaring voor de ander een herinnering aan een reeks schaamtevolle  gebeurtenissen die op deze manier nooit hadden mogen plaatsvinden en al zeker niet ter ere van Jezus onze Heer.

Praat je in een gemiddelde kerk over straatevangelisatie dan kan helaas het merendeel van de mensen die ooit heeft deelgenomen aan een actie getuigen van de klungeligheid waarmee het gepaard ging: De mimespelers die in hun professionele voorbereiding  niet veel verder kwamen dan het opdoen van de schmink. De koorzangers die met beperkte  koorervaring  en  muzikaal oudbollige nummers de wereld willen enthousiasmeren voor de kerk en het christelijk geloof. Of wat dacht je van de mede evangelisten die op een ietwat opdringerige wijze, enigszins ongeïnteresseerd in het persoonlijk welbevinden van de voorbijgangers, het evangelie aan de man proberen te brengen. En helaas zijn  er nog genoeg andere voorbeelden te noemen van goed bedoelde initiatieven die de plank finaal mis sloegen. Dit terwijl het ook anders kan.

Een voorbeeld daarvan is een groep zendelingen in Amsterdam die bijna dagelijks twee aan twee de straat op gaan. Na een tijd van gebed gaan ze aan de slag. Ze kijken gewoon met wie ze een praatje kunnen maken. Dit doen ze vanuit het verlangen om deze mensen echt te leren kennen. Inmiddels hebben zij al relatie weten op te bouwen  met een redelijke groep moslims. Door middel van relatie komen deze moslims in aanraking met het evangelie. Dit werkt echt heel goed.

Mijn eigen ervaringen met straatevangelisatie zijn heel divers.  Eén daarvan is uit mijn studententijd. In die tijd ging ik samen met studenten van de studentenvereniging Alpha  evangeliseren op Hoog Catherijne. Ik deed dit omdat ik me ook op dit gebied wilde oriënteren en ontwikkelen. Gelukkig waren er in die tijd (1996) nog vrijwel geen terroristische aanslagen in Europa. Liederen met teksten als “Met hemelse wapens gaan wij door het land”  en “Er is kracht in het bloed” zouden anders wel heel vreemd zijn overgekomen. Al vroeg ik me toen ook al  af of de gemiddelde toehoorder  iets begreep van  wat wij als groep aan het doen waren.

Opwekkingsliedjes zingen op Hoog Catharijne is niet de meest imago verhogende activiteit voor de kerk, noch de meest effectieve manier van evangelisatie. Ondanks dat was de sfeer goed en ervoer ik een aantal keren vanuit God een liefdevolle aansporing om hier aan deel te nemen.  Tijdens één van deze keren gebeurde er iets heel bijzonders. Het was zo ongeveer aan het eind van de actie.  Naast onze groep kwamen er  opeens een aantal ex-junkies van de kerk Victory Outreach al zingend en spelend op gitaar  ons tegemoet. Zij droegen iets bijzonders met zich mee. Ik raakte vol van blijdschap en er kwam een nieuw soort vrijmoedigheid over mij. Ik weet nog goed dat ik, tijdens de terugreis van Utrecht naar Ede, vrijmoedig kon vertellen over Jezus. Het was niet omdat ik dacht dat het moest maar omdat ik zo blij was van binnen.  Dit was voor mij een hele mooie ervaring.

In mijn ogen is dit dan ook de sleutel. We hebben het nodig om net als  de discipelen vervuld te raken met de Heilige Geest voordat we de arena van de straat binnen gaan. Het gaat er namelijk om  dat we daar vrijmoedig en enthousiast over Jezus vertellen. Chagrijnige mensen die  vanuit plichtsbesef over Jezus vertellen komen namelijk niet heel sterk over.  Onze motivatie om mensen over Jezus te vertellen moet voortkomen uit een diepe liefde voor Jezus en een oprechte interesse in de mensen waarmee we spreken. Daarnaast is het tevens handig om dit goed voorbereid te doen. Jezus en zijn boodschap verdienen in mijn ogen de beste kwaliteit die wij kunnen bieden.

Soms heb ik het idee dat satan bewust aanstuurt op het krijgen van een aantal negatieve ervaringen op dit gebied. Christenen met negatieve ervaringen rondom straatevangelisatie zullen namelijk over het algemeen deze evangelisatievorm als passé  beschouwen. Hen motiveren om opnieuw de stoute schoenen aan te trekken en hiervoor in de benen te komen is dan ook een heidens karwei.

Soms hoor ik zelfs geluiden dat straatevangelisatie verre van effectief is en dat we het daarom maar moeten afschaffen.  Dit is in mijn ogen zowel theologisch als historisch onjuist. Lees maar eens het boek Handelingen. Na de eerste, door God geïnitieerde, actie op straat kwamen er velen tot geloof, maar liefst 3000 (Handelingen 2:41). Na de genezing van de verlamde man, wederom op straat, nam dit aantal toe (Handelingen 3:2-12 en 4:4). Lees je verder in het boek Handelingen dan kom je genoeg voorbeelden tegen  van effectieve straatevangelisatie, waaronder ook  het nieuwe fenomeen “schaduwtherapie” (Handelingen 5:15-16).

De eerste gemeente schuwde de straat niet. Als zij de vrijmoedigheid misten gingen ze bidden om vervolgens mensen over Jezus te vertellen (Hand 4:29-31).  Ze combineerde de boodschap van het evangelie met het genezen van zieken (Handelingen 5:12).  Iets wat door de eeuwen heen op diverse  plaatsen zich heeft herhaald. Predikers die op straat het evangelie vertelden en baden voor genezingen. Bijeenkomsten in de openlucht waar, onder leiding  van de Heilige Geest,  velen tot geloof  kwamen.  Laten we dus niet te snel het kind met het badwater weggooien maar ons veel meer bezinnen over de uitvoering van onze acties.

Overigens ook los van bovennatuurlijke genezing kan je evangeliseren. Iedereen heeft liefde, aandacht, betrokkenheid en bemoediging nodig. Als christenen kunnen wij dat bieden.  Ga bijvoorbeeld maar eens als bijbelstudiegroep, celgroep of jeugdgroep, naar een ontmoetingsplek waar er ook ruimte is voor een gesprek. Ga biddend kijken met wie je een gesprek aan kan gaan. Wees geïnteresseerd, stel vragen. Je zult merken dat je op den duur vanzelf vragen terug krijgt. Wacht op die vragen. Op het moment dat ze komen is er openheid en kan je ook eerlijk antwoorden.

Ter afsluiting nog een paar mooie Bijbelteksten over Jezus betrokkenheid in de missie die wij van Hem hebben gekregen:

• Weet wel, Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld.’ (Matt. 20:28b)
• Toch bleven ze er geruime tijd en traden vrijmoedig op in vertrouwen op de Heer, die het woord van zijn genade bevestigde en tekenen en wonderen door hun handen liet gebeuren.  (Handelingen 14:3)
• … God heeft daaraan zijn getuigenis toegevoegd in de vorm van tekenen, wonderen en velerlei machtige daden,…. (Hebreeën 2:4).
  
  
• Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid. (Hebreeën 13:8)