Lena
Maar dat was nog niet genoeg. Het is niet genoeg om erover te horen. Ik moest de levende God zelf ontmoeten. God spreekt, op een dag toen ik in een kerkdienst was, hoorde ik tijdens het zingen een stem die tegen me zei: ‘Ik ben heel erg trots op jou.’ In eerste instantie leek het gewoon een gedachte die bij me opkwam, dus ik negeerde het. Maar ik vroeg me wel af waarom ik zoiets als dit dacht. Een paar minuten later kwam een vreindin naar me toe vanaf de andere kant van de grote hal waar we waren. Ze zei tegen me dat ze me moest vertellen dat papa-God trots op me is. Ik was er vrij zeker van dat dit meisje niet mijn gedachten kon lezen. Dus ik was er zeker van dat ik Gods stem had gehoord die tegen me fluisterde.
God denkt alleen maar goede dingen over ons, want Hij is goed. Als we slecht over ons zelf denken, over de fouten die we gemaakt hebben, of dat we te dikke benen hebben of een lelijke neus of dat we niet goed genoeg zijn, dan zijn dat LEUGENS! Leugens die we accepteren of leugens die de duivel ons influistert. Want het doel van de duivel is om ons van God weg te houden.
Elke dag doe ik mijn best om Gods stem te horen en me te vullen met zijn oneindige liefde voor mij. Ik hou ervan om naar Gods stem te luisteren. Naar wat hij denkt over mensen en vrienden om me heen. Hij moedigt me aan om hen te vertellen hoe God hen ziet. Ik vind het fijn als iemand van mijn vrienden naar mij toekomt en hetzelfde doet.
Na een ontmoeting met Gods liefde verander je. Liefde verdrijft alle angst, ziekte, leugens en pijn. Liefde maakt je vrij!
“En hoe zit het met al het leed in de wereld en met alle shit in mijn leven waardoor het uit elkaar dreigt te vallen?”
Ik zal proberen uit te leggen welk verschil God in mijn leven maakt en welke rol Hij erin speelt. Zonder God zou mijn leven heel anders zijn. God verandert me de hele tijd, steeds opnieuw. Om te begrijpen wie ik ben moet ik je iets over mijn achtergrond vertellen. Ik ben een zoeker. Ik ben iemand die vragen stelt, ik wil het hoe en waarom van de dingen weten. Ik ben iemand die niet tevreden is met het zichtbare. Ik wil weten waarom de wereld is zoals deze is en waarom ik daar “Ja” tegen zou moeten zeggen en daar deel van uit moet maken. Nog steeds zijn al mijn vragen niet beantwoordt.
Ik ben opgegroeid in een gezin dat in God gelooft. We gingen naar de kerk op zondag. Voordat we naar bed gingen, bad mijn moeder met ons. En als ik verdrietig was, vertelde ze me hoeveel God van me hield, dat Hij mij wil troosten en dat Hij perfect weet hoe ik me voel. En het was precies dát waar ik later zoveel vragen over had (niet als kind). Waarom zou deze God geïnteresseerd zijn in MIJ? Waarom zou hij zoveel van me houden. En van elke andere persoon in de wereld? En hoe zit het met al het leed in de wereld en met alle shit in mijn leven waardoor het uit elkaar dreigt te vallen? Bestaat God echt? Is het niet volkomen onzin en kinderachtig om dat te geloven?
Ik heb lang op deze manier gedacht. Met deze vragen liep ik vaak tegen onbegrip aan. Ook bij degenen die geloofden in God. Zij begrepen mij niet en waren niet in mij geïnteresseerd. Dit maakte dat ik me slecht en afgewezen voelde. Daarom stopte ik met het ontmoeten van mensen die zeiden God te kennen. Ook stopte ik met bidden. Ik vertelde God niet meer over mijn zorgen en wat me blij en dankbaar maakte in het leven. Ik dacht: Als mensen mij afwijzen, dan zal deze God me zeker afwijzen.
Echter doordat ik niet wist hoe ik met mijn moeilijke situaties om moest gaan zonder God, ging ik toch weer naar Hem toe als ik vastliep. Ik kreeg niet elke keer een antwoord. Vaak bleef ik zitten met een gevoel van leegte. Maar toch, soms als ik met God praatte, kwam er wel een antwoord. Gods antwoord was echter niet altijd wat ik verwachtte.
Een voorbeeld: In de periode dat ik met al die vragen worstelde was er iemand die samen met mij door mijn ellende heen ging. Die persoon steunde mij en was er voor me, troostte me. Dat was het begin van een hechte vriendschap. Pas later begreep ik dat God toen op deze manier mij tegemoet was gekomen en daarmee een antwoord gaf op mijn nood.
Toen ik hier bij stil stond besefte ik dat Zijn antwoorden aan mij vaak veel groter en heel anders zijn dan hoe ik het mij had voorgesteld. Ja, God is groter en anders dan wat je vaak denkt. Het is eigenlijk nog steeds onbegrijpelijk voor mij: Zijn antwoorden waren altijd zo vol liefde.
Door dit proces drong het tot mij door dat God mij nooit verlaten had in al die tijd dat ik op zoek was naar antwoorden op mijn vragen. Nu weet ik dat God al mijn twijfels en vragen kent en dat Hij niet boos is op mij. Hij is blij dat ik wil weten wat de betekenis van het leven is en dat ik de dingen wil doen op de juiste manier. In de Bijbel is er een passage waarin Jezus zegt: “Wie zoekt, die vindt” (Matt. 7: 8).
Responses