Waarom volgen we anderen?
“Want u weet zelf hoe men ons behoort na te volgen. Wij hebben ons immers niet ongeregeld gedragen in uw midden en wij hebben bij niemand brood gegeten voor niets, maar met inspanning en moeite werkten wij nacht en dag om niemand van u tot last te zijn. Niet dat wij de bevoegdheid niet hebben, maar wij handelden zo opdat wij onszelf voor u tot een voorbeeld zouden stellen om ons na te volgen.”
(2 Thessalonicenzen 3:7-9)
Waarom volgen we leiders? Waarin ligt de impact van voorbeeldpersonen?[1] Goede vragen die je kan beantwoorden met de volgende drie antwoorden:
- Hun karakter[2]
- Hun bekwaamheid
- Hun betrokkenheid[3]
Karakter is doorslaggevend
Van deze drie is karakter misschien wel de belangrijkste. Door ons karakter gaan mensen ons namelijk vertrouwen en vertrouwen is de sleutel van leiderschap.[4] Succes is dan ook volgens het Carnegie Instituut meer gebaseerd op karakter dan op bekwaamheid. Dit instituut analyseerde de functioneringsverslagen van tienduizend personen.De conclusie luidde dat succes voor 15 procent wordt bepaald door vakgerichte opleidingen. Voor de overige 85 procent door persoonlijkheid, en het onderzoek wees uit dat het voornaamste persoonlijkheidskenmerk houding is, oftewel: Hoe jouw positieve karaktereigenschappen in het dagelijks leven zichtbaar worden.[5]
Verandering begint bij jezelf!
Het veranderingsproces wat je aangaat begint altijd bij jezelf. Dat is ook vaak het lastige. Pas nadat je ervaren hebt hoe moeilijk het is om jezelf te veranderen, weet je hoe lastig het is om anderen in veranderprocessen mee te nemen.
Een middeleeuwse mysticus zei het heel treffend:
“Toen ik jong was, was ik een revolutionair en al wat ik kon bidden was: ‘God, geef me de kracht om de wereld te veranderen’ Toen ik op middelbare leeftijd kwam en besefte dat mijn leven al half voorbij was, zonder dat ik ook maar een mens veranderd had, veranderde mijn gebed in: ‘God, doe me een gunst en zorg dat ik alleen mijn directe omgeving, enkel mijn familie en vrienden, mag zien veranderen en ik zal tevreden zijn.’ Nu dat ik een oude man ben geworden en mijn dagen geteld zijn, ben ik in gaan zien hoe dwaas ik ben geweest. Ik bid nog maar één ding: ‘God, verleen me toch de gunst om mezelf te veranderen.’ Had ik dit maar vanaf het begin gebeden, dan zou ik mijn leven niet vergooid hebben.“.[6]
De kracht van opoffering…
Verandering te weeg brengen kan het best door je visie in je leven voor te leven. Ben je daarbij bereid offers te brengen dan ben je helemaal een voorbeeld voor anderen.[7] Als we de juiste offers brengen da heeft dat altijd impact. Opoffering maakt diepe indruk. De christenen in de eerste eeuwen waren onder andere effectief doordat zij het evangelie voorleefden zowel qua wonderen en tekenen als qua moraal. Ze maakten een diepe indruk op mensen omdat ze met de dood in ogen toch bleven volharden. Dit werd vooral zichtbaar bij vervolgingen, maar ook bij pestepidemieën. Eusebius een kerkhistoricus uit de vierde eeuw schrijft hierover:
“De meesten der broeders ontzagen zich niet in de volheid van hun liefde, maar zorgden trouw voor elkaar. Onbevreesd bezochten zij de zieken, verpleegden hen zorgvuldig, dienden hen om Christus’ wil. Ja velen stierven zelfs, nadat zij de anderen door hun verpleging weer gezond hadden gemaakt, en zo de dood a.h.w. van hen hadden overgenomen. Bij de heidenen vond echter juist het tegendeel plaats. Zij verstootten degenen die ziek werden, vluchtten van hun dierbaarste betrekkingen weg, wierpen de halfdoden op straat en lieten de doden onbegraven liggen.”[8]
[1] “What kind of person has the manner of life that causes other people to follow him? I would answer those questions by identifying three broad categories: competency, personal character, and genuine concern for others. This threefold concept is primarily associated with Aristotle, but it is also biblical. It is virtually the outline Paul uses in 1 Corinthians 9, when he defends his own apostolic leadership. He starts by mentioning his competency, then moves to genuine concern for others, and finally closes with character.” Myra, H.L. red., 1987. Leaders: learning leadership from some of Christianity’s best, Carol Stream, IL; Waco, TX: Christianity Today; Word Books. Pag. 26.
[2] “Certainly the Christian leader must have godly character. The biblical view of leadership focuses far more on the quality of being than on the quality of doing. The passages in Titus, Timothy, Peter, and so on, are almost always about what kind of person you are. What should a bishop be? What should an elder be? What should the young man be? Peter Drucker, in one of his books, comments that “quality of character” doesn’t make a leader, but the lack of it flaws the entire process. God knows there are certain qualities required of a person to be a Christian leader. Without them, a Christian leader becomes useless to God. The tragedy in our society is we’re far less interested in measuring leaders by the biblical qualities of character than nonbiblical ones like a macho image.” Myra, H.L. red., 1987. Leaders: learning leadership from some of Christianity’s best, Carol Stream, IL; Waco, TX: Christianity Today; Word Books. Pag. 27-28.
[3] “People don’t care what you know until they know that you care. This is so true when it comes to leading a team. To lead any team effectively, we must care for the individuals on the team. “Lovejoy, S., 2012. The measure of our success, Grand Rapids, MI: Baker.
[4] “The key to a leader’s ability to influence people is his or her credibility. Leaders can’t lead without it. When a leader attempts to influence a person, that potential follower engages in a conscious and unconscious evaluation of the leader’s credibility. The degree to which the individual grants the leader credibility is the degree to which that leader can influence him or her.” Malphurs, A. & Mancini, W., 2004. Building leaders: blueprints for developing leadership at every level of your church, Grand Rapids, MI: Baker, Pag. 21.
[5] Maxwell, J.C. “Ontwikkel de leider in jezelf”, Pag. 125.
[6] Maxwell, J.C. “Ontwikkel de leider in jezelf”, Pag.71.
[7] “Leaders give up to go up. That’s true of every leader regardless of profession. Talk to any leader, and you will find that he has made repeated sacrifices.” Usually, the higher that leader has climbed, the greater the sacrifices he has made. Maxwell, J.C., 2006. Real leadership the 101 collection, Nashville: Thomas Nelson.
[8] Kraan, K.J., Dr. “Genezing en bevrijding: deel 2 – Spanningen in de dienst der genezing”, Pag. 13.
Responses